|
|
In the past months a lot of reviews on our cd Motivation were
published, at the internet as well as in newspapers. Read all the great reviews and interviews in
this section.
Reviews
Proggnosis
Babyblaue-seiten
Progreviews (Germany)
REVU
magazine (Netherlands)
Music in Belgium
Afterglow
VPRO 3 voor 12
Onze regio heeft op
het gebied van kwalitatief goede popmuziek heel wat te bieden. Dit mag af en toe wel even onder de
aandacht gebracht worden. Gelukkig bestaan er bands zoals het Alkmaarse Balloon. De release van hun
eersteling is niet stilgehouden en is aan vele criticasters aangeboden. Stilhouden zou zonde zijn,
de plaat klinkt doordacht en goed uitgewerkt. Absoluut de moeite waard om eens kritisch te
beluisteren. De cover van de cd Motivation geeft direct een beeld van de muziek van de band.
Het is misschien geen afbeelding die je er gelijk uit zou vissen bij het doorbladeren van een bak
met cd's. Maar wie verder kijkt, ontdekt een verhaal. Het verhaal dat terugkomt in de muziek. Het
vertellen van een verhaal is een kunst en voor een groot deel verstaat Balloon deze kunst. De
muziek van Balloon is duidelijk geïnspireerd door Pink Floyd. Door de invloeden van de hedendaagse
stonerrock en de wat meer gedateerde metal ontstaat een interessante mix van psychedelische,
symfonische en sterk ritmische rockmuziek. Vooral het eerste nummer, All Yours, is een prachtig
resultaat. Het is het sterkste en heftigste nummer van de cd. Het nummer is opzwepend en neemt je
mee. Foe gaat hierna stapje terug, eigenlijk net iets te ver. Aan het einde van Beat Me Up wint de
muziek weer aan intensiteit. De lange afsluiter It is still Today begint heel mooi, maar door de
onnavolgbare wendingen ontbreekt de samenhang. De nummers en delen van nummers zijn op zich
mooie verhalen, maar het zijn meer sprookjes en geen echt boek. Nu zijn er natuurlijk duizenden
bands die geen verhaal maken van hun plaat. Maar dit genre verlangt dat eigenlijk wel, zeker als je
Pink Floyd als grote voorbeeld gebruikt. De mannen van Balloon bezitten een goede
instrumentbeheersing en hebben duidelijk een creatieve geest. Hierdoor heeft Balloon de mogelijkheid
om een eigen geluid en sfeer te creëren. De zang van Hans Baaij is karakteristiek. Op de cd klinkt
zijn stem lekker ijl, wat in de meeste gevallen goed bij de muziek past. Een klein minpunt is dat er
weinig variatie in het stemgebruik zit. Dit is met name een tekortkoming bij de stukken die wat
pittiger moeten klinken, zoals in Everything en Beat Me Up. De opname als geheel klinkt goed,
ook op een goede geluidsinstallatie. De AG-studio blijkt geschikt om de muziek van Balloon vanuit de
studio via de cd goed naar de luisteraar over te brengen. De muziek klinkt lekker open en op de
juiste momenten toch stevig. Er zijn een paar kleine schoonheidsfoutjes, maar dat hoort alleen de
zeer kritische luisteraar.
Samengevat, Motivation is een verrassende cd met een eigen
geluid en een paar hele goede composities. Natuurlijk zijn er nog wat verbeterpunten, maar dat is
alleen maar prettig. Een band die al goede kwaliteiten heeft en kan groeien is een parel in een
oester.
Click here to read this review at the VPRO 3 voor 12
website.
www.mlpz.pl (radiostation Alfa from Krakow,
Poland)
Holenderska grupa Balloon to taka ciekawostka na współczesnej mapie
grup grających inteligentnie podaną muzykę rockową ze sporymi ambicjami
artystycznymi. Ten kwartet – Cyril Wijte gra na basie, Michiel van Horssen na perkusji, Hans Baaij
śpiewa i obsługuje syntezatory oraz Jos Commandeur, który gra na gitarach – specjalizuje
się w muzyce z pogranicza prog rocka i rocka alternatywnego. W dodatku wplata w swoje
długie, a nawet bardzo długie kompozycje (większość utworów na płycie
„Motivation” trwa 7 do 10 minut, a jest na niej nawet jedna blisko 18-minutowa kompozycja w formie
wieloczęściowej suity) elementy space rocka i muzyki psychodelicznej. Według
słów członków zespołu, Balloon ma ambicje bycia „łącznikiem pomiędzy
Pink Floyd a Rammstein”. Trzeba przyznać, że to zestawienie dość szokujące.
Lecz słuchając muzyki, która wypełnia album „Motivation” muszę stwierdzić,
że styl zespołu faktycznie umiejscawia się gdzieś pośrodku skali
łączącej (jeżeli takową można sobie w ogóle wyobrazić) te dwa
zespoły, które – było, nie było – stoją na zdecydowanie przeciwległych
biegunach. Balloon nie gra wszakże ani tak epicko jak Pink Floyd, ani nie preferuje tak
ekstremalnych brzmień jak Rammstein.
Płyty „Motivation” słucha się jednak ze
sporą przyjemnością. Określiłbym ją jako alternatywny rock
psychodeliczny z dominującym brzmieniem gitar i ciekawymi, acz pozostającymi gdzieś w
dalekim tle, syntezatorowymi plamami. Muzyka zespołu bywa czasami chropowata, a to głównie
za sprawą dosyć surowego brzmienia gitar. Tak jest przez większość
płyty. Na osobną wzmiankę zasługuje zamykająca całość
długa suita „It’s Still Today” (17 minut 30 sekund). Jest w niej zdecydowanie najwięcej
artyzmu, a wskazówka na stylistycznej skali faktycznie przesuwa się wyraźnie stronę
Pink Floyd. Lecz by nikogo nie zmylić muszę podkreślić, że gitara
Commandeura nie ma nic w sobie ze stylu gry Davida Gilmoura na tym instrumencie, dźwiękowe
plamy Baaija nie nawiązują wprost do kosmicznych melodii grywanych przed laty przez
Richarda Wrighta, a jego wokal ma się nijak do śpiewu Rogera Watersa. Niemniej jednak
udaje się grupie Balloon w tym utworze osiągnąć zamierzony efekt monumentalizmu
i epickości. I dzięki tej kompozycji Balloon pozostawia zdecydowanie lepsze wrażenie
niż to, które osiąga za pośrednictwem sumy poprzedzających ją na
płycie wszystkich pozostałych utworów.
Pierwsza część albumu
„Motivation” to raczej klimaty ukierunkowane zdecydowanie na miłośników alternatywnego
rocka i muzyki indie ze space rockowymi smaczkami. Kończąca go suita to już prawdziwa
uczta dla sympatyków progresywnych i psychodelicznych brzmień.
We found someone who
could translate bits and pieces of this review into Dutch. Here are the words: De Nederlandse band
Balloon is een interessante band, die op een intelligente manier rockmuziek speelt en grote
artistieke ambitie heeft. Deze band is een specialist op het gebied van prog rock en altenatieve
rock. Er zijn ook space rock geluiden aanwezig. Volgens de leden van de band: 'Balloon heeft de
ambitie om muziek te spelen ergens tussen Pink Floyd en Ramsstein in". Dat is nogal shockerend, maar
luisterend naar Motivation moet ik toegeven dat het is gelukt. Balloon speelt niet zo episch als
Pink Floyd en klinkt niet zo extreem als Rammstein. Ik luisterde met veel plezier naar Motivation.
Pluspunt: giteraren klinken heel interessant, de 'synthesizer vlekken' op de achtergrond. It's still
today is lang en heel artistiek. Je denkt aan Pink Floyd als je naar dit nummer luistert. Het klinkt
monumentaal en episch. It's still today is het sterkste punt van Motivation. Het eerste gedeelte:
alternatieve rock, indie en space rock. Het laatste nummer is een meesterstuk!
Click here to read this review on www.mlwz.pl. You will find the link at the top section of the
mlwz start page. Go to the hear page to listen to the radioshow where Motivation's "It's still
today" was airplayed at the 17th of October
2007.
www.metal-norge.com
Jeg har et veldig blandet forhold til
denne utgivelsen fra nederlandske Balloon. På instrumentalfronten er dette veldig behagelig,
spennende og interessant progrock, men på vokalfronten er det så ødeleggende begredelig at det blir
en plage å høre på skiva. Vokalen fremstår veldig anstrengt, og ødelegger de behagelige tonene som
gitarene og bassen fremfører. Dessverre har ikke vokalist Hans Baaij en særlig god stemme, og han er
heller ikke veldig flink til å synge. Da kommer man som regel ikke særlig langt bak en mikrofon. Og
synd er det når det er så mye god musikk som det er på denne selvfinansierte skiva. Det blir litt
som ved de mange svenske progbandene; de lager fantastisk musikk, men har ganske dårlige vokalister.
Der fungerer det som regel ok allikevel, men hos Balloon så blir det bare irriterende plagsomt. Hvis
de skaffer seg en ny, og bedre vokalist til neste gang så tror jeg Balloon kan bli et særdeles
spennende progrockband, for de vakre melodiene og progressive og intrikate taktene fortjener bedre
enn dette.
Dutch translation:
Mijn gevoelens zijn een beetje gemengd over de uitgave van
de Nederlandse band Balloon. Op het instrumentale vlak is het erg prettige, spannende en
interessante progrock. Maar op het vocale vlak is het zo vernietigend droevig, dat het irriterend
wordt naar deze schijf te luisteren. De vocalist komt erg gespannen over en verpest de behagelijke
tonen die de gitaren en de bas laten horen. Helaas heeft vocalist Hans Baaij geen goede stem en hij
zingt ook niet goed. Dan kom je helaas niet zo erg ver achter een microfoon. Dit maakt het erg
triest omdat er zoveel goede muziek op deze zelf gefinancierde plaat staat. Het is vaak het geval
zoals ook bij Zweedse prog bands, maar daar werkt het nog redelijk. Bij Balloon wordt het een
irriterende kwelling. Als ze een nieuwe en betere vocalist aantrekken, dan geloof ik dat Balloon een
bijzondere en spannnende progrock-band kan worden, omdat de mooie melodieën en progressieve
maatindeling beter verdienen dan dit.
Let's say that everybody is entitled to have an
opinion......... Click here to read this review on www.metal-norge.com.
Barikada
(Serbia)
Iz Holandije dolazi sastav Balloon, koji predstavlja novo obecavajuce ime
na trzistu progressive muzike. Ali kako stvari stoje, ne izgleda da ce trajati kratko. Sastav deluje
u postavi kvarteta, a nedavno je u vlastitoj reziji objavio album, "Motivation", koji je skrenuo
paznju kriticke javnosti okrenutu pomenutoj zanrovskoj sferi.
"Motivation" je predstavljen sa
sedam numera koje Holandjane otkrivaju kao talentovane autore i ubedljive interpretatore sopstvenih
postavljenih ideja. Ponudili su izuzetno svez i moderan sound, a njihov pristup cini se da
nenametljivo dodiruje kako 70-te, 80-te i 90-te godine, tako i sadasnji trenutak. Njihove teme imaju
izrazenu specificnu atmosferu, a mudra aranzmanska resenje potvrdjuju da su clanovi postave od samog
pocetka jako dobro znali sta zele.
Iako svoju muziku sami opisuju kao presek izmedju Pink Floyd i
Ramstain pristupa, najvise dodirnih tacaka mozemo naci sa zavestanjem Dream Theatrea. No, Balloon su
pre svega originalan akt i kompletan materijal obiluje brojnim sitnim detaljima koji uticu da paznja
slusaoca bude konstantna. Motorika i dinamicnost samih pesama predstavljaju jak adut benda, sto nije
cest slucaj kod novijih progressive aktova. "Motivation" je izuzetno ubedljiv debi koji otkriva
evidentne potencijale grupe.
Click here to read this review on
Barikada.com.
Progwereld
2007 zou alsnog wel eens een mooi
jaar voor de Nederlandse prog kunnen worden… in het bijzonder voor de Noord-Hollandse prog. Na een
sterke nieuwe plaat van Profound, komt er nu vers bloed uit de regio Alkmaar/IJmond in de vorm van
Balloon. Laten we eens van dit verse bloed proeven en kijken wat de band ons te bieden heeft.
De
muziek van Balloon laat zich lastig in een hokje stoppen en dat is in dit geval positief. Pink Floyd
is een alleszins redelijke referentie, maar dan met een wat hoger rock-met-ballen-gehalte. De muziek
kent beslist een psychedelische inslag, maar dat staat gitaargeoriënteerdheid niet in de weg. De
bekende progelementen, zoals daar zijn solopartijen voor de diverse instrumenten, tempowisselingen,
niet-standaard ritmen, zijn allemaal aanwezig, maar beter dan dat, ze zijn ook allemaal functioneel
aanwezig.
Dit wordt meteen duidelijk in het openingsnummer All Yours: in de basis een eenvoudig
goed liedje, maar met een fantastisch meerledig instrumentaal tussenstuk waarin de heren allemaal
hun kunnen tonen. Foe? biedt de ruimte voor langere psychedelische variaties. Het drumwerk van
Michiel van Horssen is gevarieerd en inspirerend, al gaat er soms een slag de mist in.
Waarschijnlijk een (financiële) productiekwestie. De kortere nummers zijn wat poppier (lees: blijven
wat meer tot alleen een liedje beperkt). Dissolve Unseen vind ik van de twee nummers die rond de
vijf minuten klokken het sterkst: wat haalt die Jos Commandeur een hoop uit zijn
snaren!
Eclecticisme is het viertal ook op de rest van de plaat niet vreemd. Luister maar eens
naar de mediterrane gitaarklanken die het eerste deel van Beat Me Up aankleden, voordat we weer in
een psychedelische jam vervallen. Dergelijke uitweidingen vormen toch (nipt) de grootste gemene
deler van de plaat. Voor de rest doet de overal-en-nergensbenadering me wel wat denken aan het
Amerikaanse ‘aparte gezelschap’ Phideaux.
“Motivation” eindigt met een heuse epic. Liefst
zeventien en een halve minuut duurt It’s Still Today. Dat de gevoelslengte hiervan een stuk korter
is, mag eigenlijk niet meer verbazen na de eerste zes nummers: hoewel bij zo’n hoog jamgehalte de
generiekheid voortdurend op de loer ligt, slaagt de band er in elk nummer ook echt uniek te maken.
De jams werken daarbij steeds voldoende naar een hoogtepunt toe om lengte irrelevant te maken.
Individuele momenten roepen hier en daar een bekend gevoel op, maar het totaalplaatje is
nieuw.
Het is nog steeds vandaag, maar wel zijn we ongemerkt een uur verder gekomen. Deze mix van
goede liedjes én spannend uitgesponnen instrumentenwerk heeft een frisheid die ik voor mijn gevoel
in jaren niet gehoord heb. Balloon kan nog een grote band worden.
Click here to read this review on Progwereld.
Rate your
music.com
Cet album fait la part belle aux espaces mélodiques sans parole. A la
fois se mêlent des ambiances planantes, une pointe d'avant-garde (avant-prog) et du prog-métal. Le
space-rock est également un style abordé sur ce 1er album assez prometteusr de ce tout jeune groupe
hollandais de 2007.
Click here
to read this review on rateyourmusic.com.
File
under
Wanneer in shuffle-modus "All Yours" voorbij komt, zit ik met groeiende
verbazing te luisteren. Een tikkie Rush, wat Queens Of The Stone Age, een flinke lik prog en de
jamstructuur van de jaren-zeventigrock. Raar, maar wel lekker. Nou ja, raar, eerder verfrissend
eigenwijs. En hoewel niet alle songs op het debuut hetzelfde niveau halen als "All Yours", is
verfrissend eigenwijs een vlag die de lading dekt. Balloon is een formatie uit de regio Alkmaar, die
van mening is dat songs niet per definitie beter worden van een lengte van drie of vier minuten. Wat
heet, slechts twee van de zeven songs zijn korter dan zeven (!) minuten. Zelf noemen ze Pink Floyd
en Rammstein als referenties. De eerste is overduidelijk aanwezig in het afsluitende, ruim zeventien
minuten durende "It's Still Today". De tweede zie ik minder, al zou het me niet verbazen wanneer
Rammstein en de heren van Balloon dezelfde inspiratiebronnen hebben. Vaker hoor ik - zoals in het
refrein van "Dissolve Unseen" - desert-rock-invloeden voorbij komen, met vette grooves die even veel
belangrijker zijn dan welke decoratie dan ook. Het belangrijkste is echter dat Balloon zich er niet
voor schaamt om allerlei stijlen in een kookpot te gooien, eens flink te roeren en dat als een
buitengewoon smakelijke, dampende stamppot te serveren, die soms verdomd veel weg heeft van haute
cuisine. Jummie!
www.fileunder.nl is well known for its reviews on new cd's. Click here to read this review on their
website.
Aardschok
Het Noord Hollandse Balloon levert met
het debuutalbum “Motivation” een onwaarschijnlijk goed product af. Het feit dat deze bespreking in
de rubriek ‘demo reviews’ staat is eigenlijk een belediging voor deze CD, want we hebben het hier
over een zeer volwassen en professionele productie, gemaakt door uitstekende muzikanten. Dat daar
meer mensen van overtuigd zijn bewijst het feit dat het nummer “All yours” in Augustus 2006 Track of
the Week was op de Amerikaanse site Garageband.com, en met een 3e plaats van het nummer “Nowhere” in
de FRET Lowlands Top 25 heeft de band over waardering niet te klagen. Muzikaal begeeft Balloon zich
naar eigen zeggen in het spectrum tussen Rammstein en Pink Floyd. Op papier zegt dit niet zoveel,
maar luister zelf en dan krijgen deze woorden meer betekenis. ”Motivation” steekt met groot gemak
met kop en schouders uit boven de CD’s die doorgaans in deze rubriek worden besproken, en de band
verdient hiermee wat mij betreft de promotie naar de ‘papieren’ Aardschok . De CD is in alle
opzichten bijzonder professioneel, de productie is erg goed, en de sound is zeer sfeervol en
uitgebalanceerd,de arrangementen zijn gevarieerd en we hebben te maken met uitstekende muzikanten.
Gitarist Jos Commandeur demonstreert een aantal bijzondere solo’s (de nummers “Foe ?” en “Beat me
up” ) en ook het groovy drumwerk van Michiel van Horssen is van grote klasse. Ik hoor met name Dream
Theater, Riverside, Yes en Rush doorklinken in de muziek, nooit op een hele prominente manier, maar
zo subtiel, dat deze mix van stijlen tot een geheel eigen Balloon stijl leidt. De band is dus niet
in een hokje te stoppen. Beste nummers zijn wat mij betreft “All yours”, “Dissolve unseen” en “It’s
still today”. De band heeft er slim aan gedaan om te kiezen voor kwaliteit in plaats voor kwantiteit
qua aantal nummers, al heeft dit toch nog geleid tot bijna een uur muziek. En daarmee komen we bij
de enige kanttekening die ik bij ‘Motivation’ wil plaatsen. Enkele composities zijn te lang
uitgesponnen en kunnen daardoor niet de volle duur de aandacht vasthouden. Neem bijvoorbeeld “It’s
still today”. Het schrijven van een nummer van 17 minuten is voor weinigen weggelegd want we heten
natuurlijk niet allemaal Dream Theater. De luisteraar die de volledige 17 minuten weet uit te
zitten, wordt echter wel beloond met het hoogtepunt van de CD, namelijk het op de leest van
datzelfde Dream Theater geschoeide outro van “It’s still today”. Kippenvel gegarandeerd, een hemels
einde van een zeer goede CD! Ik ben heel benieuwd naar de plannen van de band,want dit smaakt
overduidelijk naar veel meer.
Click here for this review on the Aardschok
website.
Oor (Ondergrond)
Ze bestaan nog. Nederlandse bands
die zich bezig houden met progrock, de ervoor benodigde technische capaciteiten bezitten en er niet
voor terugdeinzen een nummer van vijftien minuten op te nemen. Zo’n band is het uit de omgeving van
Alkmaar afkomstige Balloon. Vier man, die met Motivation een professioneel product hebben afgeleverd
en daarmee hun steentje bijdragen aan de goede naam die Nederlandse progrock in het buitenland
heeft. Zeven composities met kop en staart, meestal gedragen door de inventieve gitaarpatronen van
Jos Commandeur. All Yours en Everything zijn ideale visitekaartjes: geholpen door een perfecte hook
grijpen ze je direct bij de keel en laten je niet meer los. Ingewikkeld en toch zeer toegankelijk.
Zoals vaak bij progrock dienen de vocalen ter ondersteuning van het instrumentale vuurwerk, maar
gezegd moet worden dat de stem van toetsenist Hans Baaij perfect past bij de Balloon-sound. Niets
dan lof ook voor de interactie tussen de synths van Baaij en de gitaar van Commandeur, die op
Dissolve Unseen zichzelf overtreft. In het uitgesponnen It’s Still Today leunt Balloon teveel op
zijn grote voorbeeld Pink Floyd. Toch razend knap qua opbouw en met dezelfde rust en uitstraling als
de Floyd. Een meer dan geslaagd debuut.
Click here
to read this review on the Oor
website.
Metalkiller Metal & Prog
En voilà une belle
surprise que ce BALLOON !!! Ce groupe de prog hollandais, nous propose un rock progressif moderne et
enjoué, juste se qu'il faut... mais avec un esprit floydien que l'on ne récent immédiatement, un peu
comme Riverside ... BALLOON sait se faire délicat, sensible epic et profondément émouvant afin nous
fait voyager dans nos rêves... les chansons sont vraiment bien construites et n'ennuient jamais
l'auditeur .. Techniquement c'est excellent, d'ailleur sur la chanson Beat me up, ils n'hesitent pas
à nous faire un plan fusion/jazz-rock à la UZEB ... Le chant et propre et délicat. Que dire de plus
sur ce jeune groupe qui ne devrait pas tarder à faire parler de lui ? Et bien qu'il suffit d'écouter
ce très bel album sans avoir besoin de "motivation" supplémentaire .... seule la musique peut vous
convaincre ....
Click here
to read this review on the Metal Killer
website.
Rockminded
De vierkoppige Nederlandse formatie
Balloon opent hun cd met het stevige gitaarnummer All Yours. Hierin merk je al wel dat de muzikale
roots van de leden erg verschillend moeten zijn omdat er in dit nummer al redelijk geëxperimenteerd
word. Daar is track 2 helemaal een goed bewijs van door het gebruik van de verschillende melodie
lijnen en haast Motorpsycho achtige gelijkenissen in het nummer. De band eindigt met een 17:30 min
lang durend nummer, It's Still Today. Deze begint als een rustig gitaarnummer, met op de achtergrond
de geluiden van een orgel. Als eenmaal de drums erin komen en een gitaarsolo gaat overheersen blijkt
dat deze band goed weet hoe nummers in elkaar horen te zitten en hoe ze de luisteraar mee moeten
nemen op een muzikale ballonvaart. Minpunt is wel dat het nummer langzaam op de achtergrond wegebt
terwijl een betere afsluiting had gemogen. Motivation is een mooie plaat om weg te luisteren bij het
zakken van de zon.
Click here to read this review on the Rockminded
website.
Afterglow
Er zijn opmerkelijk genoeg nog steeds
hele volksstammen die menen dat de progressieve- en symfonische rock na de jaren zeventig een
zachte, en in de ogen van sommigen een terechte, dood zijn gestorven. Geringe media-aandacht en
Freudiaans wegkijken zijn daar denk ik de oorzaken van. Echter, niets is minder waar. Deze beide
muziekstromingen hebben weliswaar een depressie gekend, welke stroming niet, maar zijn al weer jaren
op de weg terug met niet te tellen ‘world wide releases’ en vele nieuwe bands. Toenemende aandacht
van bladen als OOR die de prog en symfo reeds lang hadden verbannen, is daarvan het effect. Het
lijkt dan ook logisch dat er ook in Nederland steeds weer nieuwe progbands opstaan. Dit keer de
IJmondse band Balloon die, in eigen beheer, het album ‘Motivation’ heeft uitgebracht. Balloon maakt,
zoals zij zelf schrijven, “psychedelische, epische en dynamische songs” waarmee men de verbindende
schakel wil aanbrengen, zegt men met enig understatement, tussen “Pink Floyd en Rammstein”. Hoewel
de Floydinvloeden in mijn oren niet overdadig zijn, kun je wel stellen dat dit soort muziek
waarschijnlijk niet gemaakt had kunnen worden zonder het voorbereidende werk van Floyd. Hetgeen
bijvoorbeeld ook geldt voor Porcupine Tree en van die band hoor ik op ‘Motivation’ de meeste echo’s.
Het album opent stuwend, stevig en sterk met ‘All Yours’ waarbij de dreigende keys van Hans Baaij
direct opvallen en de aanstekelijke uitroep ‘All Yours’ uitnodigt tot meeschreeuwen. Hitpotentie
wellicht niet maar een ‘livecracker’ zeker. Opvolger ‘Foe?’, die negen minuten klokt, vind ik één
van de sterkste albumtracks waarin de band psychedelische en spacey passages goed afwisselt met
hardere elementen en de gitaar en de ritmesectie domineren. Ik associeer hier behoorlijk met
Porcupine Tree en de geluiden die Baaij uit zijn keys haalt zouden door Richard Barbieri zeer worden
gewaardeerd. Een klein kritiekpunt vormt de gitaarsolo van Jos Commandeur. Een spannende solo van
een uitstekend gitarist maar het gitaargeluid lijkt enigszins los te staan van de ondersteuning,
alsof de band een kamer verderop stond te spelen. Na het relatief simpele maar mooie en rustige
‘Nowhere’ volgt ‘Dissolve Unseen’ dat meer rock bevat dan prog. Het spreekt mij minder aan omdat er
weinig spanning en verrassing in zit. ‘Beat Me Up’ gaat vanuit progoptiek weer de goede kant op door
zijn doordachte opbouw en variatie, al is de zang van Baaij soms wel erg breekbaar en dun.
‘Everything’ is zonder meer een lekker nummer waarin Balloon wederom laat horen te grossieren in
onverwachte overgangen. Het album sluit af met het zeventien minuten durende ‘It’s Still Today’ waar
de akoestische gitaar de basis legt en dat, hoewel de tracklist dat niet aangeeft, in mijn oren
bestaat uit diverse delen. Een dagdromerig en landerig begin à la Steve Wilson’s sideproject No-Man,
goed voor de zomermaanden, evolueert via min of meer a capella samenzang naar een progmetal riff
waaroverheen lustig op de keys geëxperimenteerd wordt. Via het gezongen thema en ambient intermezzi
komt de band uit bij een naar een climax toewerkend laatste deel met roffelende drums van Van
Horssen en opzwepend gitaarspel van Commandeur. Hoewel ik soms mijn concentratie dreig te verliezen,
vormt de track een waardig en kwalitatief hoogwaardig einde. ‘Motivation’ is een uitstekend
debuutalbum geworden. Wat mij betreft laat de band de rockachtige uitstapjes zoals in ‘Dissolve
Unseen’ in de toekomst achterwege en concentreert zij zich op een verdere ontwikkeling van wat er in
tracks als ‘All Yours’, ‘Foe?’ en ‘It’s Still Today’ aan progressiviteit wordt geboden. Balloon
vormt echter nu al een aanwinst voor de vaderlandse progscene met haar compositorische potentie en
muzikaal-technische kwaliteiten.
Click here to read this review on the Afterglow Proglog
website.
Dutch Progrock Pages
Motivation is the debut album
by a Dutch band, and it shows a lot of promise. I know, I know – saying that a first album “shows a
lot of promise” is usually tantamount to damning with the faintest of praise. But let’s recover the
full meaning of that phrase in this case. Motivation is the record (in both senses) of a band with a
lot of good ideas; it may just be that the band needs more time and experience to embody those ideas
in a completely satisfying way. I suppose, if I were to begin with my main adverse criticism of this
album, I’d say that the band too often sounds tentative. From the correct but sometimes
too-mechanical playing in what should be passionate loud passages to the polite, shallow production
(for which I won’t fault the album, which is after all an independent release, too much), the album
just never really gels. I keep wishing I could tell the guys just to loosen up a bit – a difficult
thing to do, I realize, in the studio, especially one’s first time in the studio. But the
tentativeness does lead to a real sterility in the songs, and, since some of those songs aren’t
terribly strong or coherent to begin with, there’s a sense of emptiness to the album as a whole.
However, I wasn’t just being nice when I said that the band shows promise. There are some ambitious
pieces here. Let me use the fifth track, Beat Me Up, as a microcosm of the virtues and faults of the
album as a whole. Beat Me Up is a sort of mid-tempo rock number with a nice vocal melody and some
interesting instrumental ideas in its first five or so minutes. But then – unfortunately, to my mind
– the track becomes, for almost another five minutes, an extended guitar workout that finally ends,
or rather trails away, into a nearly jazzy denouement. The problem is that, while guitarist Jos
Commandeur is certainly skilful, the long solo is just not that interesting; and the two halves of
the song really don’t work together all that well. The same can be said for several of the other
longer songs on the album (and with two exceptions – both of them five minutes long! – the songs on
this album are somewhere between quite long and very long indeed): the parts do not add up to a
satisfying whole. I ought to give readers an idea of just what Balloon sounds like. I’ll say, in the
band’s favour, that I’ve been unable to find a suitable comparison: I’ve never heard a band that
sounds significantly like Balloon. (Their promo letter’s claim that their “music creates a link
between Pink Floyd and Rammstein” is pure fantasy, insofar as my ears are still functioning
properly!) As a start, I could say that the band plays heavily jazz-tinged, keyboard-reliant
progressive rock with some not entirely successful stabs at heavy rock, even metal. Those stabs
don’t succeed because of the tentativeness and sterility I mentioned earlier. Even what should be
the emphatically heavy bits in, for example, opening track All Yours (which is one of the album’s
best songs) are just too thin, too polite. It’s not just the fault of the guitar sound, either; the
drums, competently played by Michiel van Horssen, have neither the sound nor the emphasis to drive
the songs home the way they really need to be driven to sustain interest. I’d have to say that the
voice and keyboards, both provided by Hans Baaij, come across best on this album. Baaij’s voice,
though not particularly powerful (and I suspect that better production would help there, too), is
pleasant and versatile, and his outer-space-bound synthesizers whirl all around in all these songs,
giving texture to the pieces and adding melody, too. But what the songs (as opposed to the
performances) lack, real cohesion from beginning to end, can’t be disguised even by those cool
keyboards. Probably the entire album’s best moment – and the moment lasts twenty seconds! – is an
insane high-speed thrash-prog breakdown starting at 8:12 in the album’s final track, It’s Still
Today. Like Beat Me Up and most of the other songs, this one is too long and meandering, the band
mistaking the cobbling of a lot of parts together for the creation of an “epic” song; but, in that
twenty-second segment, which is surrounded by more than seventeen minutes of rather aimless and much
slower balladry and keyboard noodling, I think there’s a glimmer of the energy that’s absent from
most of the rest of the album. I’d never suggest that the band should throw away its other ambitions
and write all its future songs at triple speed; but that little interlude does demonstrate the kind
of power and enthusiasm that was badly needed elsewhere. So yes: there’s a lot of promise here, but
I can’t say that this is a successful album on its own terms. The good ideas need paring down and
shaping into cogent individual songs, and the band, I believe, needs to try to capture on record
more of the enthusiasm, more of the sense of fun that creating good music always should
embody.
Click here to read this review on the DPRP
website.
|